สีเขียวมรกต

 

“สีเขียวมรกต” (The Emerald Green)

     การเปรียบเทียบสีสันเข้ากับวัตถุต่างๆและสิ่งแวดล้อมที่คุ้นเคยถือเป็นภูมิปัญญาของท้องถิ่นอย่างหนึ่ง  อย่างเช่นการเทียบสีกับผลไม้ ดอกไม้  น้ำทะเล ท้องฟ้า รวมถึงเทียบกับแร่ธาตุบางชนิดอีกด้วย  ซึ่งแร่ธาตุที่นิยมใช้เปรียบเทียบสี แร่ชนิดนั้นต้องมีสีคงที่เป็นมาตรฐานเดียว  อย่าง เช่น สีทอง สีทองแดง  สีTurquoise (ฟ้าน้ำทะเล)  สีCinnabar (แดงชาด , เลือดนก) , สีAzurite (น้ำเงินสด)  และรวมไปถึงสืเขียวของ“Emerald Green” จะหมายถึงสีเขียวที่สดและสว่าง (มีความอิ่มตัวของสีและสะท้อนสีเข้าสู่สายตาเราได้มาก)  และคำว่าสี Emerald ได้กลายเป็นเชิงสัญลักษณ์ของสีเขียวสดไปเลย   เช่นเราอาจกล่าวถึงภูมิประเทศที่มีสีเขียวด้วยคำว่า “ สามเหลี่ยมมรกต” (ภาษาอังกฤษ “Emerald Triangle”) เป็นต้น

     ครั้งนี้เรามาพูดหัวข้อของพลอยมีค่าสีเขียว  เพื่อไม่ให้สับสนกับคำว่า”มรกต”ในภาษาไทย ซึ่งเราใช้เรียกพลอยสีเขียวดั้งเดิมของประเทศไทย ซึ่งเป็นตระกูลพลอยเนื้อแข็ง (Green Sapphire)  แต่คนไทยก็ยังนิยมเรียกพลอยสีเขียวจากต่างประเทศว่าพลอยสีมรกตอีกด้วย   ดังนั้นเพื่อไม่ให้เกิดการสับสน ในบทความนี้ ผมจึงขอเลี่ยงคำว่า”มรกต” ไปใช้คำที่เป็นสากลในภาษาอังกฤษว่า “พลอยเอมเมอรัลด์” (Emerald) นะครับ

     “Emerald “ เป็นรัตนชาติในกลุ่มแร่ Beryl   ซึ่งกลุ่ม Beryl นี้ เป็นอัญมณีหลากสีที่มีการตั้งชื่ออัญมณีไปตามสีสันที่แตกต่างกัน อย่าง เช่น  Aquamarine (สีฟ้า) , Morganite (สีชมพู),  Goshenite(ไร้สี),  Emerald (เขียวสด),  Green Beryl (เขียวจางอมฟ้า ), Heliodor (เหลือง) เป็นต้น  เป็นการตั้งชื่อที่ขึ้นอยู่กับตำแหน่งสีของพลอยนั้นๆ   ดังนั้นพลอย”เอมเมอรัลด์” จึงต้องมีสีที่สดใสสดุดตามลักษณะที่เรียกว่า  “Emerald Green” จริงๆ    ในบรรณานุกรมของWikipedia ให้นิยามสีเอมเมอรัลด์ไว้ดังนี้ว่า ”เป็นสีเขียวสดใสสว่างและมีน้ำเงินปนอยู่จางๆ”     คำว่า”สีเขียวสด” คือสีเขียวที่อิ่มตัวมีโทนสว่างซึ่งทำงานร่วมกับแสงทำให้เด่นชัดมองเห็นแต่ระยะไกล สะดุดสายตา (Vibrant color) เข้าลักษณะคำว่าเจิดจ้าหรือฉูดฉาดในภาษาไทยก็ได้  ถ้าหากพลอยที่สีอ่อนหรือจางเกินไปมันก็ไม่ชัดเจน   ก็ไม่อยู่ในเกณฑ์ที่เราจะเรียกว่าสี “Emerald Green”  ในหลักสากลนั้น เราก็เลี่ยงไปเรียกว่า “ Green Beryl” แทน   ในตลาดอัญมณีเราสามารถพบเห็นพลอยแบริลที่เป็นสีเขียวอ่อนๆเจือสีฟ้าได้บ่อยๆ ( สีกำกึ่งกระเดียดไปทาง Aquamarine)  พลอยลักษณะกำกึ่งอย่างนี้บางส่วนก็เป็นสีโดยธรรมชาติ  บัางก็เกิดจากการนำพลอย  Aquamarine  ไปอบความร้อนก็จะได้เขียวจางๆเพิ่มขึ้นมา   แต่อย่างไรก็ตามเราจะไม่ใช้ชื่อว่าเอมเมอรัลด์   มันไปในแนวคิดเดียวกับที่เราเรียกทับทิมสีชมพูจางๆว่า “Pink Sapphire”นั่นเอง

     สีเอมเมอรัลด์นั้นเกิดจากธาตุโครเมี่ยมที่เป็นธาตุผ่านให้สี   เทียบกับในบรรดาธาตุให้สีทั้งหมด  โครเมี่ยมเป็นธาตุผ่านให้สีที่สวยที่สุด ไม่ว่าในพลอยทับทิม ในพลอยซาโวไรท์  อเล็กซานไดรท์   ให้สังเกตุว่าทั้งหมดล้วนเป็นอัญมณีมีค่าราคาสูงทั้งสิ้น 

     “Emerald” เป็นอัญมณีมีค่าชนิดเดียวที่ยกเว้นว่าไม่ได้อยู่ในกลุ่มพลอยเนื้อแข็ง  เพราะมันว่ามีความแข็งอยู่ที่ระดับ 7.5 โมห์สเกล   ในวงการค้าอัญมณีไทยนั้นเรียกพลอยตระกูล Corundum ซึ่งได้แก่พวกทับทิม และแซปไฟร์ว่าพลอยเนื้อแข็ง (ระดับ 9 Mohs scale)  ส่วนพลอยที่มีความแข็งต่ำกว่านี้ก็ให้นิยามว่า”พลอยเนื้ออ่อน” ทั้งหมด    “ความแข็ง”ก็คือคุณสมบัติที่ทนทานต่อการขูดขีด  ตามหลักวิชาการความแข็งที่ได้มาตรฐานทนต่อการขูดขีดสำหรับอัญมณีใช้ทำหัวเแหวนนั้นต้องเริ่มต้นที่ 7 โมห์สเกลขึ้นใป   นับว่าพลอยเอมเมอรัลด์ทนต่อการขูดขีดได้ดีเป็นมาตรฐานทีเดียว    แต่ทว่าลักษณะความเหนียวแน่นบึกบึก (Toughness) ซึ่งเป็นคุณสมบัติในการทนต่อแรงกระแทกของเนื้อพลอยเอมเมอรัลด์นั้นอยู่ในระดับต่ำมาก  เนื้อพลอยจึงกรอบเปราะ (Bristle) ทำให้แตกได้ง่ายมาก   ไม่มีความทนทานเท่าที่ควร  กล่าวโดยสรูปคือผิวทนต่อการขูดขีดแต่เนื้อเปราะแตกบิ่นง่าย  ดังนั้นจึงมักเจียรนัยเอมเมอรัลด์ให้เป็นทรงหลังเบี้ยเพื่อให้รักษาดูแลได้ง่าย   กรณีที่เจียรนัยทรงเหลี่ยมก็จะทำเป็นสี่เหลี่ยมที่ตัดมุมออก  เพื่อลดผลจากการกระแทก  รูปทรงเจียรนัยอย่างนี้เราเรียกชื่อเฉพาะว่า” Emerald Cut”  โดยธรรมชาติแล้วเอมเมอรัลด์มีมลทินประเภทรอยแตกร้าวค่อนข้างสูง ประกอบกับมีตำหนิของผลึกแร่ธาตุอื่นๆเจือปนอยู่มาก  อาจมีทั้งตำหนิแบบสองหรือสามสถานะ( 2-phase, 3-phase inclusion)  นั่นส่งผลให้พลอยเอมเมอรัลด์มีข้อด้อยในเรื่องความใสสะอาดเมื่อเราเปรียบเทียบกับพลอยชนิดอื่นๆ    การปรับปรุงคุณภาพด้วยการนำพลอยเอมเมอรัลด์มาแช่น้ำมันให้ซึมเข้าในรอยแตกรูพรุนเพื่อให้เนื้อพลอยดูใสขึ้นเป็นเรื่องปรกติ และมีการยอมรับ จนถึงระดับการชุบเคลือบด้วย “Opticon”  (สารนำพวกโพลีเมอร์หรือพลาสติก) สารปกปิดรอยแตกที่ทนทานคงสภาพยิ่งกว่าน้ำมัน    เนื่องด้วยปัญหาความใสสะอาดที่เป็นข้อด้อยในพลอยเอมเมอรัลด์นี่เอง  ทำให้การประเมินค่าความสะอาดของเอมเมอรัลด์ต้องประเมินด้วยตาเปล่าเท่านั้น  คือถ้ามองด้วยตาเปล่าแล้วไม่เห็นตำหนิ (Eye-clean) ถือว่าเป็นเกรดดีที่สุดแล้ว  เขาจะไม่ใช้กล้องขยายมาส่องเพื่อประเมินแบบที่ทำกับพลอยชนิดอื่นๆ   ค่าความหนาแน่นทางแสงของเอมเมอรัลด์อยู่ที่ระดับ 1.577-1.583 จึงมีประกายความวาวแบบแก้ว (Vitreous luster) ซึ่งนับว่าห่างจากพลอยเนื้อแข็งอื่นที่ระดับความหนาแน่นทางแสงเริ่มที่ 1.72 ขึ้นไป  ประกอบกับระดับความใสที่มีไม่มากนักเลยทำให้พลอยชนิดนี้โดยส่วนใหญ่ไม่ค่อยส่องประกายสักเท่าไร  โดยรวมลักษณะพลอยจะดูซึมๆ (Turbid)  ดังนั้นจุดเด่นของพลอยชนิดนี้จึงอยู่ที่มิติของสีอันสดใสเป็นประเด็นหลัก

     พลอยเอมเมอรัลด์จากแต่ละแหล่งจะมีคุณคุณภาพของสีแตกต่างกันไปบ้าง พลอยเอมเมอรัลด์โลกเก่าตัวอย่างเช่น มรกตรัสเซียมีสีเขียวสดไม่เจือสีน้ำเงืนมาก  แซมเบียมีเขียวอมเทาเล็กน้อย  จากปากีสถานเขียวอมเหลือง แต่ที่มีชื่อเสียงจัดว่าสวยที่สุดในปัจจุบันก็คือเอมเมอรัลด์โลกใหม่จากทวีปอเมริกาใต้  โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลอยเอมเมอรัลด์ของเหมืองมูโซในประเทศโคลัมเบีย  เป็นสีเขียวอมน้ำเงินสะท้อนแสงสดุดตามาก    ซึ่งสีอันเป็นเอกลักษณ์ดูแตกต่างนี้เกิดจากธาตุแวนาเดี่ยม  (V) ซึ่งทำให้มีสีเขียวที่พิเศษไปจากมรกตจากแหล่งโลกเก่า

     “ซาโวไรท์พลอยมีค่าสีเอมเมรัลด์”

      ปัจจุบันนี้พลอยสีเขียวมีค่าไม่ได้มีแค่พลอยเอมเมอรัลด์อย่างเดียวอีกต่อไปแล้ว   จากการสำรวจหาแหล่งอัญมณีอย่างต่อเนื่องจึงทำให้เราได้ค้นพบอัญมณีชนิดใหม่ๆ   และอัญมณีที่พบใหม่เหล่านี้ก็ปรากฏอยู่ในระบบสารานุกรมอัญมณีศาสตร์  พลอยซาโวไรท์อัญมณีถือเป็นหนึ่งทางเลือกใหม่ที่น่าสนใจมาแทนเอมเมอรัลด์  ในปีคศ. 1967 มีการค้นพบพลอยซาโวไรท์เป็นครั้งแรก  ในพื้นที่วนอุทยานเทซาโวตรงบริเวณรอยต่อของประเทศแทนซาเนียและเคนย่า ในทวีปอาฟริกา   พลอยที่พบใหม่นี้เป็นอัญมณีที่มีลักษณะสีเทียบเคียงได้กับ “Emerald Green”  เนื่องจากธาตุให้สีในพลอยชนิดนี้เกิดจากธาตุโครเมี่ยมและมีธาตุวานาเดี่ยมร่วมอยู่ด้วยคล้ายกับธาตุให้สีในพลอยเอมเมอรัลด์   พลอยซาโวไรท์นี้จัดอยู่ในตระกูลการ์เนต  (ตระกูลของพลอยโกเมน)   ที่มีค่าความหนาแน่นทางแสงสูง  และมีความใสสะอาดดีมาก เนื่องจากตำหนิมลทินมีน้อย  เนื้อพลอยชนิดนี้มีความแข็งมาตรฐานทนทานต่อการขูดขีดและยังมีความบึกบึน (Toughness)ทนแรงกระแทกเป็นเยี่ยม  นั่นคือเนื้อพลอยไม่เปราะแตกง่ายอย่างในเอมเมอรัลด์  ความหนาแน่นทางแสงที่สูงได้ทำให้พลอยซาโวไรท์มีประกายสูงมากกว่าเอมเมอรัลด์  ดังนั้นพลอยซาโวไรท์จึงได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว  คุณสมบัติที่เพียบพร้อมประกอบกับความหายากที่พบอยู่เพียงแหล่งเดียวในโลกส่งผลให้กลายเป็นอัญมณีที่มีราคาสูงมาก  เมื่อเราเทียบน้ำหนักต่อน้ำหนักราคาซาโวไรท์ได้ทะยานแซงหน้าเลยพลอยเอมเมอรัลด์ไปมากแล้ว  และยังได้ถูกจัดให้ขึ้นอยู่ในทำเนียบของพลอยระดับมีค่า (Precious Stone) เทียบเคียงกับพวกเพชร ทับทิม หรือ แซฟไฟร์   ปัจจุบันมีการทำเหมืองซาโวไรท์ในพื้นที่ของวนอุทยานเทซาโวทั้งด้านของประเทศเคนย่าและด้านประเทศแทนซาเนีย (วนอุทยานเทซาโวอยู่ตรงรอยต่อของสองประเทศ)   พลอยขุดได้ทางเคนย่ามีความเข้มข้นหรือความอิ่มตัวของสีระดับสูงถึงสูงมาก  ทำให้พลอยมีสีเขียวที่สดมากจนถึงระดับเขียวเข้ม  ส่วนพลอยทางด้านแทนซาเนียในพื้นที่ต่อเนื่องกันกลับให้พลอยที่มีความอิ่มตัวของสีระดับปานกลาง  พลอยจึงมีสีที่อ่อนกว่ากว่าพลอยทางเคนยา  ปัจจุบันพลอยซาโวไรท์เป็นตัวเลือกสำคัญตัวหนึ่งในการทำเครื่องประดับแทนที่พลอยเอเมอรัลด์ซึ่งมีความข้อจำกัดในด้านความเปราะของเนื้อพลอยและมีข้อด้อยในเรื่องความใสสะอาด   อนึ่งพลอยเอมเมอรัลด์นั้นมีการใส่สารเติม เต็ม(Filler) ไม่ว่าจะเป็นประเภทน้ำมันหรือสารเรซิ่นโพลีเมอร์   ที่บางครั้งอาจถูกพิจารณาว่าเป็นการเติมสิ่งแปลกปลอมที่ไม่เป็นธรรมชาติเข้าไปพลอย

     จากการเปรียบเทียบเราจะเห็นว่าธาตุให้สีเป็นตัวเดียวกัน (เกิดจากโครเมี่ยม)  ความแข็งทนต่อการขุดขีดนั้นพอๆกัน  แต่เอมเมอรัลด์นั้นเนื้อกรอบเปราะแตกง่ายมาก  ซาโวไรท์นั้นเหนียวแน่นบึกบึนทนแรงกระแทกได้มากกว่า  และซาโวไรท์ยังมีค่าความหนาแน่นทางแสงสูงกว่าจึงส่องประกายได้มากกว่าเอมเมอรัลด์

     เมื่อเรากล่าวถึงอัญมณีสีเอมเมอรัลด์กรีน  อย่างซาโวไรท์ไปแล้ว  ผมเลยใช้โอกาสนี้ขอกล่าวถึงพลอยชนิดอื่นบางชนิดที่สีใกล้เคียงกัน และอาจเป็นพลอยทางเลือกแทนเอมเมอรัลด์ได้  เพราะพลอยเหล่านี้ก็ได้สีเขียวที่มาจากธาตุโครเมี่ยมเช่นเดียวกัน  เพียงแต่ไม่ได้ถูกจัดให้ขึ้นอยู่ในระดับอัญมณีมีค่า (Precious Stone) เหมือนซาโวไรท์ หรือ เอมเมอรัลด์เท่านั้น  มีข้อดีคือราคาไม่สูงมากและมีสีสวยงามไม่แพ้สีเอมเมอรัลด์  แถมบางชนิดมีความคงทนมากกว่าเอมเมอรัลด์ทำให้ดูแลรักษาได้ง่าย   เอาเป็นว่าผมแถมเพิ่มเติมให้เป็นภาคผนวกก็แล้วกัน  เผื่อจะได้เป็นทางเลือกสำหรับแฟนคลับของผมครับ

     “พลอยกึ่งมีค่าสีเอมเมอรัลด์” ( Semi-precious emerald green gems)

     พลอยกลุ่มกึ่งมีค่าสีเขียวแบบเอมเมอรัลด์กรีน ที่น่าสนใจได้แก่

โครมทัวร์มาลีน : เป็นพลอยทัวร์มาลีนที่มีสีเขียวสดมาจากอเมริกาใต้   ถ้าดูจากชื่อเรียกดูเหมือนว่าสีมาจากธาตุโครเมี่ยมเพียงอย่างเดียว  แต่อันที่จริงก็มีธาตุแวนาเดียมเกิดร่วมอยู๋ด้วยกับคล้ายๆกับเอมเมอรัลด์จากโคลัมเบีย  พลอยชนิดนี้ไม่ควรมองข้าม ด้วยเหตุผลที่สีสวยสะดุดตา เนื้อพลอยใสสะอาด ความแข็งใช้ได้ (7-7.5) เนื้อไม่เปราะอย่างมรกตและ มีประกายดี (ค่าทางแสง RI= 1.624-1.644) ซึ่งอยู่ระดับสูงกว่าเอมเมอรัลด์ 

     ข้อระวังประการหนึ่งคืออย่าไปสับสนปนกับชื่อพลอย “กรีนทัวร์มาลีน” (Green Tourmaline) ซึ่งเป็นพลอยอยู่ในตระกูลเดียวกัน  แต่สีเขียวกรีนทัวร์มาลีนเกิดนั้นจากธาตุเหล็ก (Fe) ซึ่งเป็นสีเขียวคล้ำๆไม่สดใส   เพราะว่าพลอยกรีนทัวร์มาลีนมีการดูดกลีนแสงมากจึงทำให้ดูมืด   และแน่นอนว่าราคาของพลอยทั้งสองชนิดมีความแตกต่างกันอย่างมากครับ

    มีข้อพึงระวังอีกประการก็คือโครมทัวร์มาลีนมีสีสันและประกายคล้ายคลึงกับพลอยซาโวไรท์มาก  อีกทั้งความถ่วงจำเพาะก็ใกล้เคียงกัน (3.06 vs 3.59)  ทำให้ในผู้ค้าบางท่านสับสนนำมาวางขายเป็นพลอยซาโวไรท์   ถ้าสงสัยหรือไม่มั่นใจก็ควรส่งให้ห้องปฎิบัติการอัญมณีตรวจพิสูจน์ให้จะดีกว่าครับ เพราะราคาพลอยทั้งสองชนิดมีความแตกต่างกันครับ

โครมไดอ๊อบไซด์ :  เป็นพลอยอีกชนิดทีมีสีเขียวสดสวยงามมากไม่แพ้เอมเมอรัลด์ และยังใสสะอาดเป็นเยี่ยม  แม้ว่ามีค่าความแข็งอาจเป็นรองอยู่บ้าง คือ 5.5 -6 โมห์สเกล   แต่ทว่าเนื้อพลอยไม่กรอบไม่เปราะเท่ากับเอมเมอรัลด์ทำให้รักษาดูแลไม่ยากเท่าเอเมอรัลด์  และที่สำคัญมีราคาไม่สูงครับ  ปัจจุบันพลอยนี้เป็นที่นิยมในหมู่ชาวจีนเป็นอย่างมาก นับเป็นพลอยที่น่าสนใจอีกตัวหนึ่งครับ

   เมื่อพิจารณาเปรียบเทียบจากคุณสมบัติแล้ว แม้ว่าพลอยโครมทัวร์มาลีนถูกอยู่จัดในประเภทพลอยกึ่งมีค่าก็ตาม  แต่คุณสมบัติทางกายภาพของพลอยชนิดนี้นับว่าอยู่ในระดับที่เหนือชั้นกว่าพลอยเอมเมอรัลด์เสียอีก  ไม่ว่าในแง่ของความงามหรือความคงทน  กล่าวคือมีค่าความหนาแน่นทางแสงที่สูงกว่าและมีความเหนียวของเนื้อพลอยมากกว่า  ส่วนโครมไดอ็อบไชด์แม้จะมีความทนทานต่อการขีดข่วนได้ต่ำกว่าเอมเมอรัลด์  แต่ก็มีความเหนียวแน่นของพลอยที่อยู่ในระดับดีเข้ามาชดเชย

     สนุกไหมครับสำหรับเรื่องราวอัญมณีที่มีสีในลักษณะ ”เอมเมอรัลด์กรีน”ทั้งหลาย  สำหรับข้อมูลแง่วิชาการในบทความนี้ผมก็นำเสนอแค่พอสังเขปนะครับ  เอาแค่พอใช้อ้างอิงนิดๆหน่อยๆไม่ให้มากจนเกินไป เพราะมันไม่ใช่วิทยานิพนธ์  ก็หวังว่าจะเป็นแนวทางให้ผู้อ่านสนุกกับการไปตามล่าหาอัญมณีมาสะสมหรือทำเครื่องประดับกันนะครับ  อยากทราบเรื่องราวอะไรทางอัญมณีศาสตร์เขียนมาถามมาบอกผมได้นะครับถ้าไม่เหลือบากกว่าแรงผมยินดีช่วยหาคำตอบให้ท่าน  ในเร็วๆนี้ผมตั้งใจว่าจะเปิดกลุ่มสนทนาแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ทางด้านอัญมณีในมิติที่หลากหลาย  ใครที่มีรูปพลอยสวยๆโพสมาอวดกันได้ครับ ใครที่รู้ประวัติตำนานเรื่องเล่าเกี่ยวข้องกับอัญมณีก็โพสมาบอกเล่าได้  เราอาจตั้งกระทู้สนทนาในหัวข้อใดหัวข้อหนึ่งแล้วแฟนคลับมาร่วมด้วยช่วยกันตอบ ช่วยกันแชร์ความคิดเห็น  ผมว่าน่าสนุกนะครับ  ซึ่งการจัดตั้งกลุ่มสนทนาเกี่ยวกับอัญมณีนี้  ผมจะแจ้งให้เพื่อนๆทราบทางเฟสบุ๊คแฟนเพจอีกครั้ง  แล้วพบกันใหม่คราวต่อไป

1 ธันวาคม 2560

ศิริวัฒน์  เจียมอนุสรณ์  (FGA)

     บทเสริม

     ”มรกต”  ในภาษาไทยหมายถึงพลอยเนื้อใสมีสีเขียว  เป็นพลอยดั้งเดิมในท้องถิ่นประเทศไทย  ที่จัดอยู่ในตระกูลพลอยเนื้อแข็ง (Green Sapphire/แร่ Corundum)   แม้ต่อมาภายหลังมีพลอยสีเขียวชนิดอื่นจากต่างประเทศแพร่หลายเข้ามาในเมืองไทย  เราก็ยังคงใช้ว่า “มรกต” เรียกพลอยต่างถิ่น  เพียงแต่อาจระบุประเทศแหล่งที่มา เช่นว่า”มรกตอินเดีย” “มรกตรัสเซีย” เป็นต้น   ในทำนองเดียวกันชาวตะวันตกใช้คำ Emerald เรียกพลอยสีเขียวในท้องถิ่น ซึ่งเป็นแร่ Beryl  ภายหลังมีพลอยเนื้อแข็งสีเขียวจากเอเชียแพร่หลายเข้าไป  เขาก็ไม่ยอมเปลี่ยนชื่อเรียก  ยังคงใช้คำว่า Emerald เช่นเดิม เพียงเติมคำ ”Oriental” กำกับไว้ข้างหน้าเพื่อระบุว่าพลอยนั้นมาจากต่างถิ่น 

     ดังนั้นแล้วเพื่อไม่ให้เกิดความสับสนของชนิดอัญมณีในเชิงวิชาการไม่ว่าในทางธรณีวิทยา (Geology) หรือทางอัญมณีศาสตร์ (Gemology) ก็ตาม  จึงจำเป็นต้องระบุชื่อแร่ธาตุของอัญมณีนั้นกำกับไว้ทุกครั้ง  สำหรับเรานักสะสมอัญมณีก็ควรทราบชื่อแร่ธาตุของอัญมณีไว้บ้าง  เพื่อเป็นแนวทางช่วยไม่ให้เกิดสับสนเกี่ยวกับชนิดอัญมณีครับ